In mijn vorige blogpost schreef ik over de ingrediënten van jazzmuziek en kwam improviseren naar voren als één van de belangrijkste kenmerken van jazz. De een kan er niet naar luisteren, terwijl voor de ander een liedje pas compleet is als er en stuk improvisatie in zit. Bij welke partij je ook hoort: improviseren wordt gezien als hét bewijs van muzikaliteit. Ondanks dat ik het heerlijk vind om naar te luisteren, vind ik het doodeng om zelf te doen. There, I said it. Maar waarom? En hoe kom ik er af? Om daar een antwoord op te krijgen ben ik me gaan verdiepen in de psychologie achter muziekimprovisatie. Maar voordat…