Lost in music, found in jazz
Wat leuk dat je een kijkje neemt in mijn digitale wereld! Mijn naam is Marloes Pieksma en onder de naam Oes heb ik de afgelopen jaren een flink aantal popliedjes geschreven en uitgebracht. Het was een periode waarin ik veel leerde en toffe dingen meegemaakte: van samenwerken met een paar van Nederlands bekendste rappers en een poging wagen in The Voice of Holland tot optreden voor een zee aan mensen op het Bevrijdingsfestival Groningen en flashy videoclips maken. Toch ontbrak er iets. Met depressieve gevoelens tot gevolg.
De liefde voor muziek kwijt
Als kind vond ik muziek maken al leuk. Ik moest en zou op dwarsfluitles bijvoorbeeld. Maar van mijn moeder moest ik eerst op pianoles om een solide basis te leggen. (En eerlijk? Ze had gelijk, maar dat terzijde.) Al gauw volgenden danslessen. Music everywhere dus. Rond m’n 14e veranderde ‘leuk vinden’ langzaam in een passie. Elke week keek ik hunkerend uit naar de dagen waarop ik mijn hobby’s kon uitoefenen. Er is in die tijd een vlammetje gaan branden. Die vlam groeide en groeide. Het gevoel dat ik toen uitstraalde trok situaties aan waardoor ik vanzelf de muziekwereld inrolde. Dat die vlam ooit gedoofd zou kúnnen worden, had ik echt nooit gedacht.
Terug naar de basis
Een tijdje was ik even he-le-maal klaar met muziek. Wat me nekte? Ik denk dat de combinatie van een onmenselijke druk voelen om goed te presteren en de eis vanuit de muziekwereld om altijd maar gefocust te zijn op het binnenslepen van de meeste streams, views en likes ervoor zorgde dat ik de verbinding met de essentie verloor: muziek maken omdat je het leuk vindt.
Toen ik op een dag gevraagd werd voor een tv-casting was ik toch benieuwd. Zou de vlam terugkomen? Babette Labeij hoorde me zingen tijdens de auditie en vroeg of jazz niet iets voor mij was. Er viel een soort rust over me heen. Was dit wat ik zocht? Twijfels volgenden direct. Is jazz niet te moeilijk? Kan ik dit wel? Mág ik dat wel? Toch voelde jazz als thuiskomen. Wat niet zo gek is, aangezien mijn ouders veel jazz spelen en luisteren. Aan dat idee hield ik me vast. Jazz voelt als thuiskomen…
Wat volgde was een periode van veel jazz luisteren, over jazz praten en lessen volgen op het gebied van improvisatie, ritmiek, muziektheorie en andere vaardigheden die een belangrijke rol spelen in jazz. Het bracht me het plezier in muziek maken terug en gaf me vertrouwen in een goede afloop. En dat in een periode waarin ik mentaal pretty fucked up was. And that’s how I got lost in music, found in jazz.
Op avontuur
De zoektocht naar meer kennis over dit prachtige genre deel ik graag met je. En hopelijk geniet jij van mijn ontdekkingsreis waarin ik mijn eigen stem hoop te vinden. Ga je mee op avontuur? Schrijf je dan in voor mijn nieuwsbrief. Geen spam, wel muzikale en persoonlijke verhalen.