Toen ik nog een klein meisje was met een afro en melktanden, woonden we in twee huizen. Doordeweeks in een dorpje in Friesland waar m’n moeder haar huisartsenpraktijk had. ’s Weekends verbleven we in Drenthe, waar m’n moeder alle drukte even achter zich kon laten. Het weekendhuis stond midden in een bos. Zonder buren binnen een straal van ik weet niet hoeveel meter. ’s Nachts was het er donkerder dan de binnenkant van je ogen. Waaide het een beetje dan krasten de takken van een reusachtige boom op de twee kleine ramen van mijn slaapkamertje. Met een beetje fantasie zag ik monsters in die takken. Een ander, realistischer monster, Karbonkel…