Het was geen makkie, dat bedenken van een logo. De meest wilde ideeën kwamen voorbij: van het verwerken van een Big Band in mijn bos krullen tot letters gevormd door brassinstrumenten. Ik heb heel wat uren achter mijn kladblokje zitten zweten tot ik me bedacht dat less meestal wel echt more is. Met dat idee in mijn hoofd ben ik op papier gaan zetten wat voor mij écht belangrijk is. Dat bleek de kleur goud, mijn naam en mijn verhaal te zijn. Gewapend met die drie elementen stapte ik op grafisch vormgever Erik Sherman af. De rest is geschiedenis. Die laatste zin klinkt wel erg episch. Alsof mijn logo inmiddels…