Het is een grauwe ochtend als ik aan de keukentafel zit met onze 10-jarige dochter Armelle. Tussen een slok melk en een hap brood door vraagt ze me met een serieuze blik: “Is de Goede Fee een jazzzangeres?” Ik probeer me voor de geest te halen welke liedjes de Goede Fee zingt, maar ik kom er zo snel niet op dus vraag ik haar wat ze precies bedoelt. “Nou”, reageert ze guitig, “ze zegt toch steeds bibbedie babbedie boe?” Ze schiet in de lach en ik lig nog harder dubbel. Dat een kind van 10 scatten (zingend improviseren met woorden zonder betekenis, zoals doohbeeh, doohbah, bahboahdap) ziet als iets dat…